Hoe het begon.
Na een aantal toch wel zeer bange jaren kwam uiteindelijk, het kon na al die inspanningen niet uitblijven, de bevrijding. De tweede wereldoorlog behoorde, voor wat Nederland betreft, tot het verleden.
Ook de jeugd, in die oorlogsjaren zoveel mogelijk gebaat bij een verdekte opstelling om aan allerlei dreigementen als arbeidsdienst, uitzending naar Duitsland etc. te ontkomen, klopte de spinnewebben en het stof van zich af, zocht een bal op of maakte er een en begon weer partijtjes te doen met jassen als doelpalen,met een zéér partijdige "arbitrage" en "drie corners penaltie"
En waarachtig, ook de organisatietalenten kwamen weer tevoorschijn. Er werden 'buurtgroepjes gevormd, die tegen elkaar speelden, maar ook "uit-wedstrijden" tegen een groep jongens uit Hooglanderveen (het latere V.I.O.S.) en Spakenburg. De Ham was zo'n groep rijk met o.a. Henk van Bekkum, Jan van Brummelen, de gebroeders Jonker, de gebroeders Kreijne, Jan Platje, de gebroeders Renkers, Frans van Rossum, Jan Rijnders en Niek Voskuilen. De groep speelde op een terrein bij "De Faam".
Verder was er een groep Zevenhuizerstraat met onder andere de gebroeders Eybergen, de gebroeders Gudde, de gebroeders De Ridder en deze groep speelde op een terrein naast de zuivelfabriek, "Het Heiveld" genaamd, eigendom van Jan van de Hengel (Bosserdijk) .
Het kon natuurlijk niet uitblijven, er moest een vereniging komen en de verschilIende groepen pleegden onderling overleg. Een vereniging oprichten, dat gaf allerlei haken en ogen en, aangezien men van deze organisatievorm geen kaas gegeten had, informeerde men bij de heer Akkerman, in die tijd politieagent in HoogIand en oud voetballer van M.V.V. Ook de heer Wiegmink, distributieambtenaar te Hoogland, werd geraadpleegd en. ...waarachtig men durfde het aan. Er werd een vergadering uitgeschreven in "De Faam", gevolgd door een tweede vergadering in "Concordia".
Eén ding had men echter goed onthouden namelijk het feit, dat er voor de oorlog een veto was uitgesproken over andersdenkenden en dus werd het een R.K. voetbalvereniging. Er werd echter besloten, dat andersdenkenden wel lid mochten worden, zij werden echter uitgesloten van het bekleden van een functie en hadden ook geen stemrecht.
Nu het allemaal ernst werd, moest er natuurlijk ook een speelterrein komen. Uitgaande van de gedachte: "Die man heeft meer land dan koeien" werd geïnformeerd bij Jan van de Langenoord (Jan van 't Klooster) en het lukte. Er kwam een terrein aan de Engweg, toen een zandpad, op de plaats waar nu het jongerencentrum staat.
Jan van de Langenoord, ook niet op zijn achterhoofd gevallen, bedong bij de verhuur van het terrein dat hij, als eigenaar van café "De Langenoord" de consumpties zou verkopen. En zo kon het gebeuren, dat hij 's zondags de melkkar vollaadde met versnaperingen, de consumptietent op het terrein opbouwde en tot verkoop van zijn waren overging.
Ook de spelers konden echter niet zo maar een aanvang maken met de wedstrijd. Er moesten eerst koeievlaaien geruimd, want er werd niet gemaaid; de koeien hielden het gras kort. Uiteraard was er ook geen kleedlokaal, men moest zich omkleden en wassen bij Kees Koller tegenover het Kerkepad, ongeveer honderd en vijftig meter van het veld verwijderd. Op 28 juli 1946 werd het veld officieel geopend met de wedstrijd Hoogland - Hooglanderveen. En daar waren ze dan!
Van links naar rechts: Staande Henk Kreijne, Gerard Kreijne, Herman Gudde, Wim Renkersy Henk Renkers, Wim van Bekkum, Jan Rijnders, Jan Jonker. Knielend: Niek Voskuilen, Frans van Rossum, Karel van de Coterlet.
Dit elftal begon in de 2e klasse afdeling Utrecht (in die tijd de laagste klasse) en men nam met 2 elftallen deel aan de competitie.
Er was in die naoorlogse jaren een grote drang om zich weer openbaar te manifesteren en dus maakte ook het voetbal een enorme opleving mee. Het aantal nieuwe of heropgerichte verenigingen bracht echter met zich mee, dat er in het 2e seizoen een derde klasse bij moest komen. En in die derde klasse kwam Hoogland automatisch terecht, omdat de prestaties, op zijn zachtst gezegd, niet optimaal waren.
Hoe het verder ging.
Door zandafgraving van "De Neng" raakte men het veld kwijt. Er moest dus gezocht worden naar een andere mogelijkheid en die werd gevonden op een reeds afgegraven terrein naast de R.K. Kerk. Bij ingebruikneming bleek echter al spoedig, dat het nieuwe veld te laag lag er waren veel afgelastingen wegens wateroverlast en dus moest men wederom op zoek. Ook voetballers, die hun sport willen bedrijven zijn vasthoudende mensen en het kon dus niet uitblijven, dat men slaagde in het vinden van een andere gelegenheid.
Veehouder Kok aan de Van Boetzelaerlaan was zo vriendelijk om een stuk weiland af te staan doch voor men er op kon spelen, moest er nog een en ander gebeuren en dus moest men zich enige tijd behelpen met een gelegenheid in "De Maat".
In 1950 was het zo ver, het terrein kon in gebruik genomen worden, Hoogland had weer een speelgelegenheid. Er was een kleedlokaal; weliswaar moest men zich wassen bij Kok achter de boerderij wegens gebrek aan water, maar dat kon de energie waarmee men de competitie inging niet wegnemen.
Ook de jeugdaanpak kreeg versterking. Jan Rijnders, terug uit Indonesië, nam een deel van het jeugdwerk over van Wim Schoonderbeek. Hier zo'n jeugdelftal uit 1950.
Achter van links naar rechts: kees van de Coterlet, Aadje Voskuilen, Jan Rijnders (leider) , Paul Boon, Gerard Rijnders. Midden van links naar rechts: Henk van Daatselaar, Wulf van de Heuvel, Bertus van Westerlaak. Voor van links naar rechts: Henk Voorburg, Kees van Hamersveld, Martin Boon, Kees Groen en Johan van Hamersveld.
Hoogland versaagde niet!
In dit hoofdstukje borrelt weer opnieuw de dynamiek op: noodzakelijk, maar ook altijd weer aanwezig, om de vereniging draaiende te houden. Daarom plaatsen we aan het begin een foto van een pupillenteam uit 1968:
Staande van links naar rechts: Kees van de Grift, Rudy Smink, Adri Ruesink, John van de Heuvel, Albert Voskuilen, Rudy Timmerman. Zittend van links naar rechts: Wily Hilhorst, Martin Middelaar, Gerard Boelens, Ad Burgers, Martin Jansen.
Voor hen de toekomst op een nieuw complex, jawel, een complex en niet meer één veld waar alles moest gebeuren. Hoogland was definitief doorgebroken, ook waar het de akkomodatie betrof.
Na een paar jaar hard werken in goede sarnenwerking met gemeente en uitvoerder, lag daar dan het voorlopige resultaat. Voorlopig ja, want er zou nog meer tot stand komen. Maar in het voorjaar van 1969 lag daar die prachtig groene grasmat, een biljartlaken als de vergelijking naar de vroegere velden wordt doorgetrokken. Dat was dan de eerste fase van het te realiseren complex. Op 22 mei 1969 werd de bouw voor de kleedgelegenheid gegund en, daar gaan we weer, de toevoer van water en electriciteit over 200 meter vanaf het oude kleedgebouw, werd in eigen beheer door getrokken. Dat ging nu met ietwat modernere hulpmiddelen, zodat de schop hoofdzakelijk gebruikt kon worden om op te leunen.
Voorlopig was de vv Hoogland twee velden rijk, eigenlijk drie, want het oude veld bleef nog een tijdje in gebruik als trainingsveld. Nu herinneren nog slechts de oude kalkput en twee fundamenten van de lichtmasten achter de tennisvelden, aan de tijden van weleer.
En, natuurlijk werd er gevoetbald en.. . gepresteerd! Want in datzelfde voorjaar van 1969 werd Hoogland 3 kampioen na een beslissingswedstrijd tegen Roda 3. Die wedstrijd werd gespeeld op het terrein van K.V.V.A te Amersfoort. In de normale speeltijd werd de stand 2 - 2 bereikt, zodat een verlenging noodzakelijk was. Toen bleek Hoogland de langste adem te hebben en zegevierde met 3 - 2. De promotie naar de reserve 3e klasse was een feit. Hier dat 3e elftal.
Staande van links naar rechts: Gijs Koller, Nico de Munck, Gerrit Voorburg, Toon van de Wolfshaar, Henk van Noordenburg, Kees van de Hoven, Antoon Blom, Hans Burgers en Piet Versteeg (leider) . Voor van links naar rechts: Wim Hilhorst, Carl van Barneveld, Ben van Noordenburg, Wim van de Boom, Kees van de Hoven.
Hoogland anno 1986
Voor we bij het heden stilstaan, zal toch eerst nog een stukje verleden uitgespit dienen te worden. Op 26 juli 1976 ging namelijk de wet op het nieuwe verenigingsrecht in. En dat betekende, dat verenigingen die op 25 juli 1976 geen rechtspersoon waren, op 26 juli 1976 rechtspersoon met beperkte bevoegdheid werden. Verenigingen met volledige rechtsbevoegdheid waren die, met statuten, opgenomen in een notariële akte, alsmede de verenigingen die voor 26 juli 1976 waren opgericht en Koninklijk erkend. Hoogland behoorde tot de laatste categorie. Dat betekende, dat die verenigingen ingeschreven moesten worden in het verenigingsregister. En dat verenigingsregister berust bij de kamer van koophandel en fabrieken in de plaats, waar de vereniging volgens de statuten haar zetel heeft. Voor de vv Hoogland was en is dat dus Amersfoort.
Deze geheel nieuwe wetgeving had voor de sportvereniging Hoogland nogal wat konsekwenties. Goederen, die door de vereniging waren aangeschaft en in de praktijk beschouwd werden als goederen van de vereniging, werden onder die nieuwe wetgeving automatisch eigendom van de nieuwe rechtspersoon. En als men dan in ogenschouw neemt, dat het geheel nieuwe paviljoen van de sectie voetbal, geheel gebouwd en gefinancierd door die sectie voetbal, eigendom zou worden van de sportvereniging Hoogland, dan moet de constatering dat dat niet kon wel voor de hand liggen.
De uiteindelijke beslissing moest dus wel worden, dat de sectie voetbal zich diende los te maken van de sportvereniging, om als zelfstandige voetbalvereniging Hoogland verder te gaan.
Dat gebeurde dan ook en op 25 juni 1979 passeerde bij notariële akte de statutenwijziging. Maar hiermede was het probleem nog niet opgelost, want juridisch gezien was het paviljoen nu eigendom van de sportvereniging Hoogland. Dât moest dus ook nog even geregeld. Na veel, heel veel praten met secties, gemeente, bank en ministerie, vond op 20 november 1981, wederom bij notariële akte, de overdracht van het paviljoen plaats. De voetbalvereniging Hoogland was dus weer zelfstandig, met een eigen akkomodatie.
En weer werd er aan uitbreiding gedacht. Aangezien de omvang van de vereniging noodzaakte om steeds meer besprekingen te houden door bestuur, jeugd en senioren, werd de behoefte aan vergaderruimte groter. In 1983 besloot men over te gaan tot uitbreiding van het paviljoen in combinatie met renovatie van de zuidgevel. Tegelijkertijd zou dan overgegaan worden tot het aanbrengen van dubbele beglazing. Op zaterdag 3 december 1983 startte men met de werkzaamheden. In de week tussen kerstmis en nieuwjaar lag de buitenbouw in zijn geheel stil en van die gelegenheid wilden de, in de bouw werkzame, leden van de v.v. Hoogland gebruik maken, om de fundering van het nieuw aan te bouwen gedeelte op te trekken.
Onderstaande foto van de bouwput, waarin reeds een aanvang is gemaakt met de werkzaamheden, maakt duidelijk dat er alles aan gedaan is om dat voornemen te realiseren.
Hier het paviljoen met op de achtergrond de kleedlokalen.
Uit 40 jaar voetbal in Hoogland (1986)
